Mexicaans: de ultieme mannnelijke keuken?
De ultieme mannelijke keuken? Mexico gooit met zijn Mexicaanse keuken hoge ogen en wij vertellen je waarom.
Laten we eerlijk zijn, het ene soort eten voelt mannelijker aan dan het andere. Een smoothie met rabarber, biologische quinoa en bloemblaadjes van de edelweiss? Weinig om af te kraken, maar roept het dat mannelijke gevoel op?
Een juicy burger met zwarte grillstrepen echter. Heeft iets meer spierballen, toch? Zoek je naar de meest ultieme mannelijke keuken, grote kans dat je dan uitkomt bij de Mexicaanse keuken.
Laten we beginnen bij het landschap van Mexico, dat behoorlijk ruig is. Woestijnen, vulkanen, extreme temperatuurverschillen, cactussen: de biodiversiteit is enorm. Nergens vind je meer soorten reptielen (707) en qua aantal verschillende zoogdieren staat Mexico tweede in de wereld(438 soorten). En pas op, want sommige vulkanen zijn actief, zoals de Popocatepetl. Dat letterlijk ‘de rokende berg’ vertaalt.
Een ander teken van de enorme mannelijkheid van Mexico vind je bij de nationale popsterren. Hier vind je geen zachtaardige mannen die met tranen op de wangen blèren dat hun hartje zoveel pijn doet. Geen rappers met rare tatoeages en zuurstokgekleurde trainingspakken. Hier vind je kerels als Geraldo Ortiz, die in zijn video voor ‘Quién Se Anima’ doodleuk rondloopt met een cowboyhoed en een pistool in zijn holster. En de muziek zelf is net zo traditioneel en onopgesmukt: een ouderwets polkaritme met de blazers en drums van een fanfare-orkest. Deze video is liefst 127 miljoen keer bekeken:
Wil je de Mexicaanse keuken ontdekken? Denk dan niet aan glutenvrije vegetarische dadelballetjes met sesam en munt. Mexicaans betekent stevige kost: bruine bonen, grote plakken vlees, een flinke scheut tabasco.
Veel Mexicaans eten maakt bestek overbodig. Een burrito met reepjes biefstuk, geroosterde mais, gesmolten kaas en een flinke plas guacamole eet je niet met mes en vork. Die neem je in de handen en hap je bruut doormidden, zodat de inhoud er aan alle kanten uit tuimelt. Lekker primitief. Hetzelfde geldt voor tortilla’s, die je vol kan gooien met rundvlees, aardappel en bakken saus. Nog leuker zijn de tostada’s, de krokante tacoschelpen die bij elke hap versplinteren, in je mond een gigantische herrie maken en aanvoelen alsof je gewoon chips als avondeten nuttigt.
En het wordt niet veel mannelijker dan nacho’s. Dat zijn tortillachips waar je van alles overheen kan gieten. Bijvoorbeeld de chilipepers jalapeño, gesmolten kaas, gesneden olijven, chorizo, mais, bonen, gehakt of wat er maar in je opkomt. Een nachoschotel ziet eruit als een carnavalsoptocht van voedsel. Zoveel kleuren, zoveel geuren, zoveel rijkdom! En alles door elkaar: chaotisch, anarchistisch, ongeregeld, kortom echt mannelijk.
Hetzelfde geldt voor enchilada’s, een onverwoestbare klassieker van de Mexicaanse keuken. Hierin zitten ingrediënten die op het eerste oog niet zo mannelijk ogen, zoals crème fraîche en verse koriander. Maar vrees niet, dit is geen verfijnd liflafje, ook dit deeggerecht mondt uit in een enorme berg van door elkaar gehusselde lekkernijen, verscholen onder een dikke laag tomaat en rode peper.
En dan hebben we het nog niet eens over chilaquiles, elote, pambazo, barbacoa de cabeza of chicharrón gehad. Je bent pas een vent als je jezelf met Mexicaans verwent.